Bóg ma jedną naturę w Trzech Osobach

​

I. OSOBY W TRÓJCY ŚWIĘTEJ

​

Osoba to ktoś istniejący, obdarzony świadomością, wolą, wolnością, władzami działania oraz tworzenia. Osoba jest sobą, indywiduum, niepowtarzalnością. Osobą jest się dzięki swej relacji względem innych osób i całej rzeczywistości.

​

Każda Osoba Boska jest Kimś Istniejącym dla innych Osób w Trójcy Świętej. Są Trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.

 

​

II. NATURA BOGA,

​

Dwa podstawowe pytania dotyczące Boga to pytania: o istnienie (existentia) – czy Bóg istnieje? i o naturę (essentia, istota) – czym Bóg jest? Pytania, czy Bóg jest i czym jest, wzajemnie się warunkują i implikują. Nie można mówić, czy Bóg istnieje, jeśli nie wiemy, o „czym” mówimy. Trzeba mieć wstępne „pojęcie” Boga, choćby bardzo ograniczone i znikome. Kiedy mówimy, że Bóg jest, to oddajemy właśnie coś z natury Boga, zawierającej się już w samym zdaniu „Bóg istnieje”.

​

Sentencja lingwistyczna: „Bóg istnieje” informuje, że „Bóg” jest rzeczywistością, a nie tylko podmiotem zdania. Właściwa nazwa „Bóg” wskazuje, że chodzi tu o istnienie innego rodzaju niż rzeczy stworzonych, szczególne i nieopisywalne. Bóg nie jest materią, ideą, niedoskonałością, stworzeniem, światem, energią kosmiczną, czymś przeszłym, co przeminęło lub przyszłym, co się wydarzy. Jeśli wiadomo, czym Bóg nie jest, to już trochę wiadomo, czym jest.

​

O naturze Bożej możemy mówić przez analogię. Chociaż Bóg jest czymś różnym od świata stworzonego, to jednak możemy poszukiwać w stworzeniu cech odnoszących się do Boga w sposób szczególny i wyłączny, jak moc stwórcza, wszechmoc, wszechwiedza, wszechwładza, świętość, wieczność. Możemy określać Boga przez przypisanie Mu doskonałości spotykanych wprawdzie w świecie stworzonym, ale podniesionych do nieskończoności. Bóg posiada doskonałości bez żadnych ograniczeń, w stopniu absolutnie najwyższym. Wykracza niewyobrażalnie ponad wszelkie doskonałości stworzone, jest najwyższym bytem, najwyższym istnieniem, najwyższą mądrością, najpełniejszą miłością, najwyższą przyczyną przyczyn.

 

Samoistność. Bóg jest absolutnie prosty. Nie składa się z żadnych elementów, części lub płaszczyzn. Bóg się nie zmienia, nie przekształca, nie ma początku ani końca, nie uzyskuje nowych doskonałości, nie traci dawnych, nie ulega ewolucji ani dewolucji. Akt

Bóg jest wieczny. Wieczność Boga jest posiadaniem doskonałego i nieograniczonego istnienia, życia i trwania. To wolność od wszelkiego przemijania i czasu. Bóg nie jest ograniczony do jakiejkolwiek przestrzeni ani nie jest od niej uzależniony. Jest niezmierzony przestrzennie. Bóg niezależny od czasu i przestrzeni jest wszechobecny. Jest obecny w całym stworzeniu i w każdej, nawet najmniejszej, cząstce stworzenia: w osobie stworzonej, w duszy, w jaźni, w materii, w ciele stworzonym, w całej przestrzeni i w każdym miejscu. Jest obecny w całym czasie i w każdym punkcie czasu, w każdym zdarzeniu, zjawisku i czynie. Bóg jest obecny we wszystkich stworzeniach przez swą wiedzę, przez swą wolę, przez swą moc (podtrzymując istnienie i działanie) oraz przez swą istotę (jako absolutna przyczyna). Przez istotę przebywa wszędzie cały. Bez obecności Boga wszystko byłoby nicością. Bóg jest nieskończenie doskonały i spełniony. Jest On źródłem wszelkiej doskonałości. Bóg jest jeden. To znaczy, że jest niepodzielony w sobie, absolutnie scalony, zwarty i prosty, oraz jedyny. Jest niepowtarzalny, wykluczający wszelką inną rzeczywistość Boską. Nie może istnieć drugi Najwyższy Bóg Samoistny, byłaby to wewnętrzna sprzeczność.

​

​

Bóg panuje jako suwerenny władca wszechrzeczy. 

​

​

III. WŁASNOŚCI TRÓJCY ŚWIĘTEJ,

​

W Trójcy Świętej nie ma nic stworzonego, nic służebnego, nic dodanego, czego by przedtem nie było, a dopiero później przybyło. Tak więc nigdy nie brakowało Ojcu Syna, ani Synowi Ducha, ale zawsze ta sama Trójca nieodwracalna i nieodmienna.

 

​

​

​