HISTORIA WSPÓLNOTY TAIZÉ

​

W 1940 roku Roger Louis Schütz-Marsauche, Szwajcar z pochodzenia i teolog ewangelicki, dotarł do odległej, położonej w Burgundii wioski Taizé. Wioska znajdowała się zaledwie kilkanaście kilometrów od linii demarkacyjnej, dzielącej Francję na dwie części podczas pierwszych lat II wojny światowej. W Taizé kupił Roger dom i ziemię, rozpoczynając życie w założonej przez siebie wspólnocie, w której „łagodność serca stałaby się konkretnym doświadczeniem, a miłość stanowiłaby centrum wszystkiego”. W zakupionym domu udzielał schronienia uchodźcom politycznym i Żydom, którym groziła śmierć z rąk hitlerowców. Uchodźcy, którzy wydostawali się z okupowanej strefy, wiedzieli, że mogą znaleźć schronienie w jego domu.

​

W 1941 roku brat Roger napisał broszurkę pt. Uwagi wyjaśniające, która stała się zaczątkiem reguły wspólnoty, opowiadającej się za ideą ekumenizmu i pojednania między podzielonymi kościołami chrześcijańskimi. W tym roku wstąpiło do wspólnoty czterech nowych braci. Od początku dążono do realizacji idei pojednania. Bracia opiekowali się także niemieckimi jeńcami wojennymi, przebywającymi w pobliskim obozie oraz okolicznymi sierotami.

​

W latach 1952–1953 Roger Louis Schütz-Marsauche napisał właściwą regułę wspólnoty Taizé, której fundamenty stanowiły trzy słowa streszczające Ewangelię: radość, prostota, miłosierdzie. Brat Roger wziął udział w obradach Soboru Watykańskiego II (1962–1965) jako oficjalny obserwator. W czasie obrad Soboru przybyli do Taizé pastorzy protestanccy i francuscy biskupi katoliccy na pierwsze tego typu spotkanie ekumeniczne. Brat Roger i Karol Wojtyła spotkali się po raz pierwszy przy okazji II Soboru Watykańskiego. Karol Wojtyła był trzykrotnie w Taizé: dwukrotnie jako arcybiskup krakowski, a potem już jako papież Jan Paweł II w 1986 roku. Ojciec Święty wielokrotnie przyjmował na audiencjach prywatnych założyciela wspólnoty Taizé.

​

Od 1969 roku do wspólnoty należą także katolicy. W 1974 odbył się w wiosce Taizé tzw. Sobór Młodych, który zgromadził na trzydniowym spotkaniu wiele tysięcy młodych ludzi z całego świata. Od drugiej połowy lat 70. Roger Louis Schütz-Marsauche razem z braćmi wiele podróżował, odwiedzając i żyjąc przez dłuższe okresy czasu w ubogich częściach świata, m.in. w Kalkucie, gdzie poznał Matkę Teresę, w Chile, w Hongkongu, w Republice Południowej Afryki i na Haiti. Podróżował także do krajów Europy Wschodniej, m.in. do Polski, którą pierwszy raz odwiedził w 1973.

​

W 1978 roku brat Roger zainicjował coroczne Europejskie Spotkania Młodych, odbywające się do dzisiaj na przełomie starego i nowego roku w różnych miastach całej Europy. Z okazji każdego ze spotkań przygotowywał list do uczestników. Opublikował również kilka tomów dzienników.

 

Obecnie wspólnota liczy ponad stu braci pochodzenia ewangelickiego i katolików, blisko trzydziestu narodowości. Czterech z nich pochodzi z Polski. Po śmierci brata Rogera, zamordowanego 16 sierpnia 2005, przełożonym wspólnoty Taizé jest brat Alois – katolik pochodzący z Niemiec, posiadający także obywatelstwo francuskie.

​

EUROPEJSKIE SPOTKANIA MŁODYCH

​

Corocznie, na przełomie starego i nowego roku, wspólnota organizuje w jednym z europejskich miast modlitewne spotkania ekumeniczne nazywane „pielgrzymką zaufania przez ziemię”. Młodzież zostaje przyjęta przez parafie. Zakwaterowanie ma miejsce u rodzin goszczących lub w obiektach publicznych. Modlitwy, a także obiad i kolacja mają miejsce najczęściej w wielkich halach wystawowych zaadaptowanych specjalnie na tę okazję.

​

Porządek dnia ESM jest następujący:

​

• śniadanie u rodzin goszczących

• modlitwa poranna w lokalnych punktach przyjęcia (w parafii)

• spotkania refleksyjne w małych grupach międzynarodowych

• obiad

• wspólna modlitwa popołudniowa (w halach)

• spotkania tematyczne (w różnych częściach miasta)

• kolacja

• wspólna modlitwa wieczorna (w halach)

​

Głównymi elementami wspólnej modlitwy są: psalm, czytanie, śpiewy, modlitwa wstawiennicza oraz  charakterystyczna dla wspólnoty Taizé – chwila ciszy. Jest to moment, w którym każdy może spotkać się z Bogiem, przemyśleć usłyszane Słowo Boże czy rozważanie. Obecność śpiewów ułatwia wspólną modlitwę, która odbywa się w międzynarodowym gronie. Cechą charakterystyczną śpiewów z Taizé jest ich prosty, najczęściej jednozdaniowy tekst, będący często cytatem z Pisma Świętego lub tradycji kościołów. Niewielki rozmiar tekstu sprawia, że jest on łatwy do zapamiętania, pomimo użycia różnych języków. Melodia natomiast skłania do refleksji i wewnętrznego wyciszenia się. Większość śpiewów wspólnoty Taizé to ostinata i kanony. Proste melodie, medytacyjny charakter i tłumaczenia na wiele języków przyczyniły się do popularności śpiewów z Taizé wśród chrześcijan. Są one niewątpliwie najbardziej rozpoznawalnym owocem istnienia wspólnoty.

​

Popołudniowe spotkania tematyczne odbywające się w różnych częściach miasta pomagają lepiej zrozumieć, jaki jest związek między wiarą a życiem: w pracy, w kwestiach społecznych, w sztuce i kulturze, w poszukiwaniu pokoju na świecie.

​

O godzinie 23 w sylwestrową noc uczestnicy biorą udział we wspólnej modlitwie w parafiach o pokój na świecie. Następnie odbywa się zabawa sylwestrowa, tzw. Święto Narodów.  1 stycznia uczestnicy spożywają świąteczny obiad u rodzin goszczących.

​

Po raz pierwszy Europejskie Spotkanie Młodych miało miejsce w Paryżu w 1978 roku. W Polsce Europejskie Spotkania Młodych odbyły się do tej pory cztery razy: we Wrocławiu w 1989  i 1995 roku, w Warszawie w 1999 roku i w Poznaniu w 2009 roku.

​

​